Reforma pisowni portugalskiej

W 1990 roku różne kraje portugalskojęzyczne zgodziły się na reformę pisowni w celu stworzenia i utrzymania spójnego, międzynarodowego standardu ponad granicami.

W szczególności w Portugalii reforma pisowni weszła w życie w 2009 r., po czym nastąpił sześcioletni okres przejściowy, podczas którego pozwolono współistnieć starej i nowej ortografii.

Zwłaszcza w Portugalii do chwili obecnej w Portugalii obowiązują de facto podwójne standardy pisowni.

Przyczyną tych podwójnych standardów jest z jednej strony powszechny brak świadomości nowych zasad ortografii, z drugiej zaś fakt, że kilku dziennikarzy, autorów i kilku wydawców po prostu odmawia stosowania się do nowej ortografii (ze względów które wykraczają poza zakres tego wpisu).

Różna pisownia tych samych słów w różnych źródłach może być nieco myląca dla osób uczących się języka (np. baptismo vs. batismo). Celem tego artykułu jest wyjaśnienie, co zmieniło się od czasu wejścia w życie ostatniej reformy pisowni w Portugalii.

Zacznijmy.

Notatka! Reforma ortografii dotyczy wyłącznie ortografiito znaczy nie ma to nic wspólnego z fonologią ani leksykonem. Oznacza to, że Brazylijczycy, Portugalczycy, Angolańczycy i inni rodzimi użytkownicy języka portugalskiego* nadal wymawiają te słowa tak samo, jak przed reformą. Ponadto nadal używają lokalnych, specyficznych dla danej kultury słów i wyrażeń.

*Dowiedz się, gdzie na świecie mówi się po portugalsku: Kraje i społeczności mówiące po portugalsku na całym świecie

Ciche spółgłoski

Z wyjątkiem listu h – które w języku portugalskim jest zawsze nieme – nie piszemy już niemych spółgłosek, takich jak cicha cjest lub p'S.

Oto kilka przykładów:

Ale! Trzymamy ci p', kiedy je wymawiamy:

! Powszechne nieporozumienie

Często słyszę, jak ludzie sprzeciwiają się reformie pisowni (i odmawiają jej wprowadzenia) w oparciu o powszechne nieporozumienie: uważają, że wszystkie te pi cwymienione powyżej – zgodnie z reformą – zniknęły, nawet jeśli należy je wymawiać, co nie jest prawdą, co ilustruje powyższa tabela. 

Istnieje kilka słów poddanych alternatywnej pisowni. Są to przypadki, w których niektórzy wymawiają ci pjest, podczas gdy inni nie. Następnie każda pisownia jest uważana za poprawną:

Na koniec, w kilku słowach, te ci p„” wymawia się w standardzie europejskim, ale nie w języku brazylijskim. I wzajemnie. 

W takich przypadkach w zależności od wariantu języka portugalskiego obowiązują podwójne standardy:

Wskazówki dotyczące czytania! Dowiedz się więcej o porównaniu standardów europejskich i brazylijskich: Portugalski europejski a portugalski brazylijski – czym naprawdę się różnią?

Znaki diakrytyczne

Aby uwzględnić różnice w wymowie między standardami europejskimi i brazylijskimi, niektóre słowa mają różne znaki akcentowe:

Dalsze wskazówki dotyczące czytania! Akcent z daszkiem oznacza bardziej zamknięty dźwięk samogłoski. Więcej informacji na temat portugalskich znaków diakrytycznych znajdziesz tutaj: Portugalskie słowa akcentujące i akcentujące

Przed reformą 1-osobowa liczba mnoga w czasie preterite (Pretérito Perfeito) przyjął znak akcentu, aby graficznie odróżnić go od czasu teraźniejszego (ta sama wymowa i pisownia poza tym)*.

Po reformie stało się opcjonalny aby użyć znaku akcentu:

* Dotyczy tylko czasowników regularnych typu -ar grupa koniugacyjna.

Kilka czasowników drugiej i trzeciej grupy koniugacyjnej (-er, -ir) przed reformą posiadał akcent z daszkiem na trzyosobowej liczbie mnogiej. To już nieaktualne:

Przed reformą pisowni forma czasownika para (czasownik Parar, 3-os.)  miał ostry akcent, który oznaczał bardziej otwarty dźwięk samogłoski w porównaniu z przyimkiem para. 

Obecnie forma czasownika i przyimek to homografy (ta sama pisownia, inna wymowa):

Dyftong oi nie przyjmuje już znaku akcentu (w celu oznaczenia otwartego dźwięku samogłoski), chyba że zawiera ostatnią sylabę:

Dzielenie

Łącznik opada

Nie używamy już łącznika w słowach złożonych z przedrostkami, takimi jak anti-, re-,  co-, extra-, intra-, pro-, multi-, pluri-, contra-, pośród innych:

Nie używamy także łącznika w wyrazach złożonych, w których przedrostek kończy się samogłoską, a pozostała część zaczyna się od r or s. 

Musimy jednak powtórzyć s I r tak, aby pisownia była zgodna z portugalskimi wzorcami pisowni i wymowy*. 

* Dowiedz się więcej o wzorach wymowy pisowni portugalskiej tutaj: Europejska wymowa portugalska - kompletny przewodnik po portugalskiej fonologii i wzorcach dźwiękowych w pisowni

Nie dzielimy wyrazów złożonych z przedrostkiem mal- chyba że przyrostek zaczyna się od samogłoski lub h :

Nie używamy już łącznika pomiędzy Haverformy czasownika i de:

Wskazówki dotyczące czytania! Haver jest czasownikiem o wysokiej częstotliwości. Dowiedz się więcej na ten temat: Portugalski czasownik „mieć” i wszystko, co się nim mówi.

Łącznik zostaje zachowany

W większości przypadków dzielimy niektóre wyrazy złożone, aby zachować spójność ze wzorcami pisowni i wymowy języka.

Z wyjątkiem przedrostków re- I co-, dzielimy rzeczowniki złożone, w których przedrostek kończy się samogłoską, a przyrostek zaczyna się tą samą samogłoską:

Łącznika używamy również w wyrazach złożonych z przedrostkami kończącymi się na –r - Jak na przykład hiper-, inter-, or super- – i przyrostki zaczynające się na tę samą literę:

Łączymy wyrazy złożone oznaczające rośliny i zwierzęta:

Łączymy wyrazy złożone z przedrostkami kończącymi się na –m (dźwięk nosowy), np bem-, além-, aquém-, I recém- 

Dzielimy wyrazy złożone, które przyjmują przedrostki ex-, vice-, pré-, pós- och pró-:

Małe czy wielkie litery?

Zgodnie z reformą pisowni dni tygodnia, miesiące i pory roku nie są już pisane wielką literą:

Jeśli chodzi o tytuły i nagłówki, tylko pierwsze słowo jest pisane wielką literą:

Ponadto formy adresu nie są już pisane wielką literą:

Możesz wybrać, czy będziesz pisać wielką literą pisma religijne, świętych i inne święte postacie, przedmioty wiedzy, pomniki, ulice i miejsca publiczne: