Imperatyw po portugalsku

Podobnie jak inne języki romańskie, portugalski ma mnóstwo form czasowników. Dodatkiem do stosu jest nastrój rozkazujący. 

Imperatywu używamy między innymi do wydawania instrukcji i poleceń, nakłaniania kogoś do zrobienia czegoś i wydawania wskazówek przestrzennych.

Teraz, w zależności od (1) czy ton jest swobodny czy formalny, (2) coś potwierdzasz lub zaprzeczasz, lub (3) rozmawiasz z pojedynczą osobą lub grupą osób, użyjesz 1 z 4 różne formy imperatywu*: 

* Istnieje kilka innych form rozkazujących, które pomijam, ponieważ są one archaiczne i rzadko używane we współczesnym języku portugalskim. 

Oto kilka przykładów:

Najprawdopodobniej wyzwaniem nie jest tyle wiedza, kiedy użyć imperatywu, ile przypomnienie sobie właściwej formy imperatywu, która pasuje do kontekstu (spośród 4 form wymienionych powyżej).

Poniżej przedstawię dwie alternatywne strategie, które pomogą Ci przypomnieć sobie formę czasownika rozkazującego, która pasuje do Twojego kontekstu. Czytaj.

Strategia 1 – Poprawianie końcówek pierwszej osoby czasu teraźniejszego

Strategia ta jest prosta, bezpośrednia i popularna wśród początkujących. 

Zaczynasz od pierwszej osoby czasu Present Simple danego czasownika, a następnie zmieniasz jego końcówkę, aby znaleźć formę imperatywu, której szukasz. Wszystko, czego potrzebujesz, to nauczyć się kilku wzorców ulepszeń, jak pokazano poniżej.

Ale jest zastrzeżenie! Działa tylko w przypadku czasowników regularnych.

To prawda, że większość czasowników jest regularna i dlatego ta strategia jest nadal szeroko stosowana i użyteczna. Jednakże, jak zapewne wiesz, niektóre z najczęściej używanych czasowników są nieregularne.

To powiedziawszy, nauczmy się tych poprawek. 

Wskazówki dotyczące czytania! Dowiedz się więcej o regularnej koniugacji:
Portugalskie czasowniki regularne w czasie teraźniejszym
Portugalskie czasowniki regularne w czasie przeszłym

Pojedyncze i nieformalne (tu)

W kontekstach nieformalnych forma rozkazująca różni się w zależności od tego, czy jest częścią zdania twierdzącego, czy przeczącego. 

Aby znaleźć warianty twierdzące i negatywne oraz dla każdej grupy koniugacji, zmieniamy końcówki pierwszej osoby czasu teraźniejszego zgodnie z następującymi wzorami: 

Pojedynczy i formalny (você)

W kontekstach formalnych istnieje tylko jedna forma imperatywu (niezależnie od tego, czy zdanie jest twierdzące, czy nie). 

Aby go znaleźć, dla każdej grupy koniugacji poprawiamy końcówki pierwszej osoby czasu teraźniejszego zgodnie z następującymi wzorami: 

Mnogi (vocês)

Wreszcie, kiedy rozmawiamy z grupą ludzi, poprawiamy końcówki czasu teraźniejszego w pierwszej osobie według następujących wzorców: 

Ponownie, wszystkie te poprawki w pisowni nie będą działać w przypadku czasowników nieregularnych. Aby sobie z nimi poradzić, musisz zastosować drugą strategię przedstawioną poniżej lub z czasem nauczyć się jej na pamięć. 

Czasowniki nieregularne