Imperatyw po portugalsku

Like other Romance languages, Portuguese has an abundance of verb forms. Adding to the pile is the Imperative mood. We use the Imperative to give instructions and commands, urge someone to do something, and give spatial directions.

Now, the Imperative form in Portuguese will change depending on whether the tone is casual or formal, whether you are affirming or negating something, or whether you are talking to a single person or a group of people.

Here’s an example with the verb Falar (Speak): 

Then, the challenge is knowing when to use the Imperative as much as recalling the right form that matches the context. Luckily, there are a couple of helpful tricks. Read on.

Related Video Lessons

Strategia 1 – Poprawianie końcówek pierwszej osoby czasu teraźniejszego

Strategia ta jest prosta, bezpośrednia i popularna wśród początkujących. 

Zaczynasz od pierwszej osoby czasu Present Simple danego czasownika, a następnie zmieniasz jego końcówkę, aby znaleźć formę imperatywu, której szukasz. Wszystko, czego potrzebujesz, to nauczyć się kilku wzorców ulepszeń, jak pokazano poniżej.

Ale jest zastrzeżenie! Działa tylko w przypadku czasowników regularnych.

To prawda, że większość czasowników jest regularna i dlatego ta strategia jest nadal szeroko stosowana i użyteczna. Jednakże, jak zapewne wiesz, niektóre z najczęściej używanych czasowników są nieregularne.

To powiedziawszy, nauczmy się tych poprawek. 

Dowiedz się więcej o regularnej koniugacji:
Portugalskie czasowniki regularne w czasie teraźniejszym
Portugalskie czasowniki regularne w czasie przeszłym

Pojedyncze i nieformalne (tu)

W kontekstach nieformalnych forma rozkazująca różni się w zależności od tego, czy jest częścią zdania twierdzącego, czy przeczącego. 

Aby znaleźć warianty twierdzące i negatywne oraz dla każdej grupy koniugacji, zmieniamy końcówki pierwszej osoby czasu teraźniejszego zgodnie z następującymi wzorami: 

Pojedynczy i formalny (você)

W kontekstach formalnych istnieje tylko jedna forma imperatywu (niezależnie od tego, czy zdanie jest twierdzące, czy nie). 

Aby go znaleźć, dla każdej grupy koniugacji poprawiamy końcówki pierwszej osoby czasu teraźniejszego zgodnie z następującymi wzorami: 

Mnogi (vocês)

Wreszcie, kiedy rozmawiamy z grupą ludzi, poprawiamy końcówki czasu teraźniejszego w pierwszej osobie według następujących wzorców: 

Ponownie, wszystkie te poprawki w pisowni nie będą działać w przypadku czasowników nieregularnych. Aby sobie z nimi poradzić, musisz zastosować drugą strategię przedstawioną poniżej lub z czasem nauczyć się jej na pamięć. 

Czasowniki nieregularne